HACI MUHAMMED BİLAL NADİR HAZRETLERİNİN SOHBETLERİ 7 (AHLAK-I ZEMİMELER) - (BAHRU'L-VEFA)
| HACI MUHAMMED BİLAL NADİR HAZRETLERİNİN SOHBETLERİ 7 |
7. Sohbet: AHLAK-I ZEMİMELER
Hacı Muhammed Bilal Nadir Hazretlerinin Sohbeti:
Peygamberimiz sallallahu aleyhi vesellem hazretleri buyuruyor ki;
يَقُولُ اللّٰهُ تَعَالَى
“Allahu Teâlâ buyuruyor ki diyor,
لٰٓااِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ حِصْن۪ى مَنْ دَخَلَ حِصْن۪ى اَمِنَ مِنْ عَذَاب۪ى
“la ilahe illallah benim kal’emdir diyor. Her kim o kal’aya girerse her türlü azaptan kurtulur.”[1] Hem dünya sıkıntısından kurtulur, hem ahret sıkıntısından kurtulur.
İşte bu böyledir kardaşım. Allah bizi bundan ayırmasın âmin.
İkincisi; bu yolda çalışan kimse kardaşım, kibirden sakınmalı, ucuptan sakınmalı, riyadan sakınmalı, hasidden sakınmalı, dünya sevgisinden sakınmalı, bakhıllıktan (cimrilikten) sakınmalı.
Yedi ahlak-ı zemime var. Yedi tane kötü ahlak var ki, kibir, başta kibir. Diyor ki Cenâb-ı Hak;
اِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِر۪ينَ
“Allah mütekebbir kulları sevmez.”[2] Kibirli kulları sevmez Allah. O isterse âlim olsun, müftü olsun, müderris olsun, kendi kendine kurulup, kendi kendini meth edip, kendi kendine koltuğu kabarıp yürüyenleri Allah sevmez; kibirlenenleri, büyüklenenleri daima kendini büyüklüğe çekenleri sevmez.
Ucub; ucub nedir? Benim şu kadar zamandan beri ibadetim, var, taatim var, zikrim var. Ötekinin nesi var? Ben şu zamandan beri çalışıyorum, şu zamandan beri zikrim var, ibadetim var, taatim var der, ona gururlanır. Gönlü kibirleşir, büyür. Ucub gelir ona. Allah ondan da muhafaza etsin.
Riya; riyada herkes görsün benim yaptığımı deyi aklına getirir. İbadet yaparken, bir hayır, hasenat yaparken, başka bir şey yaparken, herkes görsün, beğensin diyerek oluyorsa kalbinde, o da riyadır.
Allah muhafaza etsin o da çok büyük.
Hasid; öteki arkadaşını hasidler, beriki arkadaşını hasidler, kendinden ileri gidiyor deyi. Ötekini çekemez, berikini çekemez. Birbirini hasidlerler, kıskanırlar. Hoca hocayı kıskanır, hacı hacıyı kıskanır, tüccar tüccarı kıskanır, ekmekçi ekmekçiyi kıskanır. Ney neyi kıskanırsa belli bu hasidliktir.
Şeytanın tam dostudur hasid. Şeytanın en sevdiği evliyası, hasidlik yapandır. İsterse dehri âlim hoca olsun. Onda hasidlik gördümüydü onun koltuğuna girer. Onu o kadar sever ki dünya yüzünde en büyük dostum budur der.
İşte o bir kısım okumuşların, dervişlerin aleyhinde, şeyhların aleyhinde söyledikleri hasidlikten. Eğer hasidlik olmasa onların elini öpmeyi ister, Allah diyor bunlar diye böyle sever.
Allah bu hasidliktende muhafaza etsin.
Firavnun yanına bir gün şeytanı aleyhi la’ne varmış hamamda. Firavun şeytana demiş ki, acaba senden benden kötü Allah’ın bir kulu var mı? Ben yok yere tanrılık davası ediyorum, sende Allah’ın kullarını azdırıp geziyorsun. Senden benden kötüsü var mı demiş.
Şeytan, var demiş.
Kim demiş.
Hasid.
O senin âlim gördüğün adamlarda, başkalarında erkekte kadında öyle var ki senden benden kötü o, Allah’ın yanında demiş.
Sana birini söyleyeyim demiş. Bir kadın var, bir ineği var. Sağıyor demiş komşusunda bir kadın var o kadına götürüyor. Her zaman sağar ineğinin sütünün yarısını ona götürür demiş.
O kadın ne diyor?
Allah, şunun ineği öleydi de tek bana süt getirmeyeydi. Bunun ineğinin hasidliği beni yakıyor dermiş.
İşte o kadın senden benden kötü demiş.
İyilik edersin, elini öpersin… Ben çok hocalar gördüm, elini öptüm, iyilik ettim, ne kadar iyilik ettimse hepsi kötülüğe geçti.
Maksat ne?
Tek kimse benim yanıma yaklaşmasın, kendinin yanına yaklaşsın. İşte bu.
Allah muhafaza etsin. Hasidlik böyledir.
Bakhıl; mıkrıslık nakeslik, Allah yolundan esirgemek, Allah yoluna vermemek, kıskançlık yapmak.
Bir adam büyük evliyaullah deseler, büyük âlim deseler, onun yanına git bak, eğer kendinde kıskançlık, ondan sonra mıkrıslık, nakeslik ondan sonra pintilik varsa onda zerre kadar bir evliyalıktan bir şey yok. Allah’ın sevgisinden bir şey yok onda.
Allah’ın sevgisi olan kimsenin, Allah tarafına kalbi açılanın eli cömertliğe açılır. Kalbi Allah tarafına açılırsa bir adamın, eli cömertliğe açılır.
Alameti bu.
Allah bizi ondan ayırmasın.
[1] Deylemi, Firdevs, 5/244, Münavi Feyzü’l Kadir, 4/480, Ebu Nuaym Hilye, 3/192, Câmiu’s-Sağir Muhtasarı, c. 2, s. 302/1955 (3: 378/3694)
[2] Nahl Suresi, 16/23
